Mijn moeder noemde mij altijd een hangjongere. Dat was ik denk ik ook wel. Lekker met vrienden een beetje voetballen, praten, gewoon samen.
We gingen vaak naar het centrum, even naar de Mac. Of rondhangen op het Marktplein waar iedereen ons lastig vond. Ik kwam dan vaak te laat thuis en waren mijn ouders weer boos. Maar het was zo gezellig. Niks speciaals. Gewoon het samenzijn.
Bij mijn vriendin achterop de fiets. Heel hard lachen samen tot je buikpijn hebt. 3 uur doen om de perfecte TikTok samen te maken. Sketches oefenen, maskertjes doen, elkaars nagels lakken, lekker zwemmen, sporten, het mag allemaal niet meer. In 1 klap is alles afgenomen. Mijn zusje mag nog buiten spelen, maar ik mag nog de hond uitlaten en vakken vullen. Mijn ouders kunnen naar de winkel. Maar voor mij voelt de wereld heel even afgesloten.
Op het nieuws hoor ik alleen maar dat wij tot 1 juni dit niet meer mogen. Dat is nog 2 maanden! Mag ik wel weer naar school? Ik ben bang van niet. Mijn vrienden en ik hebben het al maanden over het bevrijdingsfestival in Wageningen. Dat gaat niet door. Logisch, maar dat maakt het niet minder jammer. De schoolfeesten, sportdagen, al het samenzijn is weg. Er wordt van ons verwacht dat wij alles maar begrijpen en rustig ons er bij neerleggen. Nou doen de meeste van ons dit ook want tja, je wilt ook niet dood of de mensen om je heen ziek maken.
Ik vind het eng. We zouden volgende maand onze vrijheid vieren en nu gebeurt dat opgesloten. Voor school lees ik Het dagboek van Anne Frank. Veel van wat zij zegt is nu op mij van toepassing. En dat is toch wel heel raar. Wie had dat ooit gedacht?
Hoe wordt mijn toekomst? Zal alles wel hetzelfde blijven als voor het virus? Of is het allemaal anders?
Hoe sta jij hier in?
Op zich mag je nog gewoon naar buiten in Nederland heb ik begrepen, mits je voldoende afstand houdt van andere mensen. Daar ben ik erg blij om. Hier is gelukkig geen totale lockdown.
ik denk dat het schooljaar gewoon klaar is, en dat geld ook voor mijn meiden. het blijft lastig maar zolang iedereen zich aan de regels houd duurt het ook minder lang.
Ik heb best angsten, hoe dit allemaal zal gaan en hoe het af gaat lopen. Ik maak me erge zorgen, is dit de toekomst, komen er meer virussen? Kunnen we elkaar geen handen meer geven, wat je zegt over Anne Frank, dat klopt wel. Nu zitten wij in een situatie dat we de deur niet meer uit komen. Ik ben het helemaal met je eens en vind het ook eng.
Tja het is nu eenmaal niet anders, dus gewoon uitzitten en er het beste van maken!
Ik hoop samen met jou dat we heel snel terug buiten mogen maar ik vrees er echt voor. Zolang men geen medicijn heeft gevonden of tot zolang men iedereen getest heeft gaat dit nog heel lang aanslepen.
Ja joh, het is zo bizar en gewoon niet te bevatten hè?! Vind het wel een ‘mooie’ vergelijking die je maakt, dat we eigenlijk volgende maand al feestend onze vrijheid hadden moeten vieren en dit nu waarschijnlijk achter gesloten deur gaan doen. Heel veel sterkte gewenst! Maar wel heel goed dat je je houdt aan de maatregelen want ik zie hier in Engeland heel veel jongeren de regels aan de laars lappen omdat zij ’toch niet ziek worden’….
Het enige zekere is het onzekere. Nu zie je dat vrijheid zo’n belangrijk iets is.